Doctor Fausto


atonal
se disloca
                  el tímpano
entre sonido y sentido
abismo
            se rescata
algún destello
que promete
pero de seguirlo
quién capta
                                   como si hubiesen
cortado
            la antena
en
la tecla que sola se gasta                               
júbilo de muerte         
en cada nota
coinciden
principio y fin
trizas la lengua
desnudo
             el gesto